Vleer-Muizenissen
Aan het begin van de zomer vonden we ’s morgens verdwaalde vleermuisjes in onze praktijk. Ze zaten opgerold in hoekjes of hingen aan het plafond. We hielden ons kranig en zetten de diertjes telkens voorzichtig buiten. Wij leken ‘cool’ maar van binnen heerste onrust. Akelig, in ieder hoek of gaatje, kon er eentje schuilen…. “Jullie hebben een vleermuizen-kolonie onder het dak van jullie praktijkpand” zei de naarstig ingeroepen vleermuizen-deskundige van de gemeente. Aardige man, deze batman met een missie. Hij probeerde zijn pure enthousiasme voor het bestaan van deze diertjes in evenwicht te brengen met zijn empathie voor onze angst voor zijn lievelingen. Vol begrip liep hij het pand met ons door op zoek naar in- en uitgangsmogelijkheden aan de hand van ‘vleermuizen poepjes’. En het hielp. Hij kon niks doen want aan een vleermuizenkolonie mag je niks doen. Hij was er ‘s morgens niet bij wanneer we met angstig kloppend hart het pand betreden. Toch hielp het. Hij deelde zijn passie met ons en vertelde over vleermuismoeders met ieder één vleermuisbaby, die samen in een kolonie de eerste opvoeding verzorgen, elkaar steunen en beschutten, over geweldige sonar waardoor ze nooit tegen je aan zullen vliegen en over verdwaalde moeders of baby’s die we vooral weer bij elkaar moeten brengen door ze liefdevol buiten te zetten, vlakbij.
Ze waren niet meer ‘heel eng’ maar nog maar ‘een beetje eng’.
Waarom delen we dit met jullie?
Per 1 januari 2022 krijgt de hele GGZ te maken met een andere bekostigingsstructuur, het zogeheten Zorg Prestatie Model. Ook jullie zullen hiermee geconfronteerd worden.
Het moet weer allemaal anders. Veel werk, veel onduidelijkheden, veel onzekerheid. We weten niet hoe de contracten met zorgverzekeraars eruit gaat zien, wat hun regelgeving gaat zijn. De contracten zouden in de zomer ons worden aangeboden maar zijn vertraagd.
Wat we wel weten is dat de bekostiging weer in consultprijzen zal zijn en niet meer in de huidige zorgproducten. En ‘zorgzwaarttypering’ zal een rol gaan spelen. Hierbij moet een Honos-vragenlijst worden aangeleverd met veel persoonlijke data van de client. Na aanlevering bepaalt iets/iemand/een databank/een algoritme (?!) een zorgzwaartetypering. Dit label zal bepalend zijn voor de zorg die we de client wel en niet mogen bieden. Hoe dan? En zal de privacy van de client nog waarde hebben? Wat gebeurt er wanneer een client niet wil dat wij zijn persoonlijke gegevens aanleveren aan derden? Zal hij/zij dan niet behandeld mogen worden in de vergoede zorg? Wij horen van een wetsvoorstel dat privacy van patienten moet gaan beperken wanneer dit effectieve zorg ten goede komt.
Wij zijn er niet gerust op. Verre van.
Vleermuizen dus. Eng en onveilig. Misschien valt het mee als we meer weten?
Het valt zeker mee wanneer batmannen te hulp komen. Samen sterk. Dus huisarts, volg de berichtgeving van de nieuwe GGZ bekostiging en bemoei je ermee. Je patienten gaan ermee te maken krijgen en in het ergste geval kan sprake zijn van de zoveelste ernstige beperkingen van vergoede GGZ. En je weet, dan worden jullie spreekuren er niet rustiger op.