Een column van Danka Stuijver gepubliceerd in De Volkskrant d.d. 22 december 2021 over het spanningsveld tussen patientenbelangen,financiele belangen en transparantie rondom de onderhandelingen tussen zorgverzekeraars en hulpaanbieders.
Een prikkelende passage uit de column:
Toezichthouder
Het onderhandelingscircus kent ook regels en een toezichthouder. In 2019 legde de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) enkele zorgverzekeraars nog een waarschuwing op omdat zij ‘onvoldoende transparant’ waren geweest naar zorgaanbieders tijdens het zorginkoopproces. Met andere woorden, tijdens het armpjedrukken werd valsgespeeld door de zorgverzekeraar en dat mag niet.
Het hele proces van dansen en armpjedrukken vindt plaats achter gesloten deuren. En de NZa ziet dat ook graag zo. In de afgelopen maanden hebben diverse zorgaanbieders transparantie betracht. Na een teleurstellende en grimmige onderhandeling adviseerde het Haaglandenziekenhuis hun (toekomstige) patiënten om zich niet te verzekeren bij Menzis of VGZ. De NZa tikte het ziekenhuis vervolgens op de vingers. Het zou patiënten maar ongerust maken en op deze manier zouden verzekerden worden gebruikt als pressiemiddel in de onderhandelingen. Verzekerden, zo zegt de NZa, moeten zich bij vragen en zorgen melden bij hun zorgverzekeraar. Maar wat zal een zorgverzekeraar op dergelijke vragen antwoorden? Vermoedelijk iets in de trant van ‘Wij van WC-Eend adviseren… WC-Eend.’
Waarom mogen verzekerden het armpjedrukken tussen een ziekenhuis en een zorgverzekering niet zien, terwijl er wordt onderhandeld óver en mét hun geld? In wiens belang is dat? En waarom mogen zorgverzekeraars hun klanten wel lokken met gare reclamefilmpjes en holle frases als ‘daar plukt u de vruchten van’ of ‘alles voor betere zorg’, terwijl zorgverleners hun (toekomstige) patiënten niét mogen waarschuwen voor het risico dat zij een deel van hun zorgkosten niet vergoed krijgen? Verzekerden hebben juist recht op die informatie.
Volledige column, klik hier.