“Moet ik bij u dan een deel van mijn behandeling zelf betalen?” vraagt de cliënte wanneer ze zich aanmeldt voor behandeling”
“ Ja. Dat klopt. Wij hebben met uw zorgverzekeraar geen contact afgesloten” antwoordt de psycholoog.
“We kunnen u precies vertellen hoe hoog uw eigen bijdrage zal zijn zodat u precies weet waar u aan toe bent.”
“Okeee, maar…. Uh… waarom heeft u dan geen contract afgesloten met mijn zorgverzekeraar?”
“nou, heeft u een uurtje?” zou de psycholoog liefst willen schreeuwen. Ze doet het niet, ze heeft geleerd te verdragen en bovendien zou een bij aanmelding agerende behandelaar een nogal overspannen indruk maken. Dat wil je niet als psycholoog. Ze volstaat met een korte toelichting over contractvrij werken, in grote lijnen en verwijzing naar de website van de praktijk.
Zal de cliënt als zorgconsument begrijpen dat haar zorgverzekeraar het te bont maakt? Zich bemoeit met de inhoud van de behandeling met een diploma welke niet voorziet in enige kennis van ggz zaken. Bepaalt hoe de psycholoog moet behandelen, dat ze E-health moet inzetten al vanaf de wachtlijst, zonder indicatie. Bepaalt wat de psycholoog verdient, een bizar laag percentage van het NZAtarief dat de kostprijs is.
Nee natuurlijk overziet de cliënt niet hoe de hazen achter de schermen van de marktwerking lopen.
“Ok. Jammer. Maar mijn huisarts heeft mij naar u verwezen dus ik wil bij u. Ik heb een fijne huisarts. Zij kent mij en zij kent u. Ik volg de verwijzing op, ook nu ik zelf iets moet betalen.”
“Ik ga tenslotte ook naar de sauna, naar de sportschool en naar de dierentuin met mijn gezin. Ik betaal graag voor mijn behandeling bij een psycholoog die eigenwijs genoeg is om zelfstandig keuzes te maken in mijn en haar belang.”
“Haha mijn eerste stap in kiezen voor mijzelf. Met dank aan mijn fantastische huisarts” zegt de cliënte lachend wanneer we het doorspreken van haar aanmelding hebben afgerond.
“Wauw” glimlacht de psycholoog wanneer ze de telefoon neerlegt “Ik weet nu al dat dit een vruchtbare behandeling gaat worden”.